Tak to jest kruche
Nawet gdy dbamy
To się rozpada między palcami…

Jak zwykle bez szans
Na co czekać
Zjadane jak w wars
I narzekasz…

Patrzę na wszystko z oddali
Może namalował to Salvador Dali
Bo raczej nie Claude Monet
Przydałoby się kilka korekt
Przydałoby się trochę wiary
W to, że życie ma dobre zamiary…

Słucham wody w ucha zakamarku
Bąbelki biegną po karku
Nie włączę budzika w zegarku…

Pod górkę wpycham ciężki głaz
Ze smutkiem gram w tym na czas
I tak co raz, patrzę w nas
Żeby zrozumieć czy to nie ma szans…

(…) Jeżeli mówisz zbyt dużo
To często cisza przed burzą
Cyganki z dłoni mi wróżą
Bym pomyślała nad moją podróżą

(…) Chciałabym pojechać nad morze
By zatracić się wśród szumu fal
Nie może być już chyba gorzej
A tam jest łatwiej patrzeć w dal

Daj
Daj mi to wszystko, bo jutro może nas nie być
A ja chcę to przeżyć, choćby miało wkoło śnieżyć…

(…) Spadają płatki kwitnącej wiśni
Utonęłam wśród nich i mych myśli

Dajesz mi swoje myśli w szklanej misie
Mówisz, że będę ją niosła przez życie
I co dzień mam ją zabierać ze sobą
Bo tylko wtedy będziesz obok…