Znalazłam spokój
W gorących promieniach słońca…

Wieczorem siadam z dobrą muzą
Obok tego fotela, którego nie mam…

Poranna rosa
osadza się na Twoich rzęsach i moich włosach
Świt słońca
odbija się w Twoich oczach, bez końca…

Nigdy nie ma jej tam gdzie byś chciał
Ulotna
Wędruje ścieżką wśród stromych skał
Przelotna…

(…) a może tak ma po prostu być…

Odezwij się późnym wieczorem
Zręczne słowo podaruj w porę
Bym wiedziała, że nadal jestem Twoja
A uczucie trwałe jak sekwoja
Niczym bezpieczna ostoja…

Czas by wreszcie mieć czas…

Podejdź – odejdź
Zostaw – bierz
Czego chcesz? Możesz to mieć…

Zabijasz mnie w każdym dniu po milimetrze…

Oddycha momentem, karmi się chwilą
Na życia zakręcie, Twe oczy jej miną
Wysadzasz, rozpalasz, oschle w ból wrzucasz
Uczuciem uderzasz swym celniej niż kusza…